موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر
به زراعی نهال و بذر
2008-6946
25
1
2009
04
21
تاثیر گوگرد و دفعات محلول پاشی با کود کامل میکرو بر عملکرد و کیفیت دو رقم پیاز
1
13
FA
جلال
رستگار
jalarastegar@yahoo.com
محمد
قاسم زاده گنجه ای
10.22092/sppj.2017.110360
با مصرف متعادل کودها بر اساس آزمون خاک و استفاده از کود گوگردی (به همراه تیوباسیلوس)، همراه با کود کامل میکرو ممکن است علاوه بر افزایش تولید، کیفیت محصول به خصوص خاصیت انباری پیاز بهبود یافته و میزان تجمع نیترات در سوخ کاهش یابد. بر این اساس آزمایشی به صورت اسپیلت پلات فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در دو سال (1381 و 1382) در منطقه نیشابور اجرا شد. ارقام پیاز (قرمز آذرشهر و سفید قم) در کرت های اصلی و مقادیر گوگرد (عدم مصرف گوگرد، 150، 300 و 450 کیلو گرم در هکتار) و دفعات محلول پاشی با کود کامل میکرو (بدون محلول پاشی، 1، 2 و 3 بار محلول پاشی) با غلظت 6 در هزار، در کرت های فرعی در چهار خط شش متری به فاصله ردیف های 30 سانتی متری کاشته شدند. نتایج تجزیه واریانس مرکب بر روی داده ها نشان داد نسبت ارتفاع به قطر پیاز، تعداد لایه های خوراکی، میزان غلظت گوگرد و نیتروژن (به صورت نیترات) در ارقام پیاز از نظر آماری اختلاف نداشتند ولی ضخامت گردن، چند قلویی، میزان غلظت پتاسیم و مس تحت تاثیر عوامل آزمایشی قرار گرفتند. بررسی اثر متقابل سال × رقم نشان داد بین تعداد چند قلویی، تعداد لایه خوراکی و میزان غلظت مس و عملکرد سوخ تفاوت آماری وجود دارد. مصرف 450 کیلوگرم در هکتار کود گوگردی (به همراه باکتری تیوباسیلوس) و دو بار محلول پاشی با کودهای میکرو در تیمارها باعث شد تا بالاترین تجمع پتاسیم در سوخ ها حاصل شود. عملکرد سوخ تحت تاثیر سال، رقم و میزان مصرف کودهای گوگردی قرار گرفت ولی میزان و دفعات مخلول پاشی اثر معنی داری بر عملکرد نداشت. مصرف 150 کیلوگرم گوگرد در هکتار میزان تجمع نیترات در سوخ ها را کاهش داد، ولی دو بار محلول پاشی با کود کامل میکرو میزان تجمع نیترات را در رقم قرمز آذرشهر به طور معنی داری افزایش داد (195.4ppm). در این تحقیق دو بار محلول پاشی با کود کامل میکرو (غلظت 6 در هزار) همراه با 450 کیلوگرم در هکتار کود گوگردی، میزان تجمع نیترات در سوخ ها را به طور معنی داری کاهش داد.
پیاز,گوگرد,محلول پاشی,کود کامل میکرو,کیفیت,عملکرد
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110360.html
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110360_f066c95019bc5b778b32675045c83f2e.pdf
موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر
به زراعی نهال و بذر
2008-6946
25
1
2009
04
21
اثر تنش خشکی در مراحل رشدی مختلف بر عملکرد دانه و برخی ویژگی های زراعی و فیزیولوژیکی سه رقم گلرنگ بهاره
15
31
FA
امیرحسن
امیدی
omidixyz@yahoo.com
10.22092/sppj.2017.110361
ارزیابی عملکرد دانه سه رقم گلرنگ بهاره تحت تاثیر تنش خشکی ایجاد شده در اثر قطع آبیاری در مراحل مختلف رشدی در قالب طرح اسپیلت پلات با پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و در دو سال زراعی (1383-1381) در کرح انجام شد، تیمار اصلی، شش سطح تنش خشکی در مراحل رشدی تکمه زنی و دانه بندی، تکمه زنی و گلدهی، تکمه زنی، گل دهی، دانه بندی و بدون تنش در ارقام محلی اصفهان، اراک 2811 و FO2 اعمال شد. بر اساس نتایج، بالاترین عملکرد دانه متعلق به رقم محلی اصفهان در تیمار بدون تنش با 1258 کیلوگرم در هکتار بود. این رقم در تیمار تنش ناشی از قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه اختلاف معنی داری در عملکرد دانه نشان نداد. تنش خشکی در مرحله تکمه زنی و گل دهی بیشترین تاثیر را در عملکرد دانه نسبت به مرحله پر شدن دانه داشت، بنابراین، این سطح آبیاری قابل توصیه به زراعین است. ارقام در مرحله گل دهی به حداکثر سرعت رشد محصول (CGR) رسیدند و بعد از آن کاهش سرعت رشد نشان دادند، کمبود رطوبت در مراحل رشد تکمه زنی و گلدهی موجب کاهش شدید سرعت رشد شد. قطع آبیاری در مرحله تکمه زنی و پر شدن دانه باعث کاهش RGR شد. نتایج این بررسی نشان داد با قطع آبیاری پس از پایان مرحله گل دهی یا شروع پر شدن دانه ضمن اینکه عملکرد دانه دچار افت چندانی نمی شود، در مصرف آب نیز صرفه جویی خواهد شد.
گلرنگ بهاره,تنش خشکی,عملکرد دانه,شاخص های رشد
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110361.html
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110361_33a2416dcea5db63739e4deabfc72e9b.pdf
موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر
به زراعی نهال و بذر
2008-6946
25
1
2009
04
21
اثر رقابتی علف هرز تاج خروس (.Amaranthus retroflexus L) بر عملکرد و بیوماس سورگوم دانه ای (Sorghum bicolor L. Moench)
33
49
FA
سیدعلیرضا
بهشتی
arbeheshti81@yahoo.com
سیدرضا
موسوی سروینه باغی
10.22092/sppj.2017.110362
به منظور بررسی اثر رقابتی تاج خروس و سورگوم در سطوح مختلف تراکم گیاهی، آزمایشی در سال 1384 در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی مشهد به اجرا درآمد. این مطالعه بر اساس روش سری های افزایشی (مدل واکنش) به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. آزمایش دارای دو عامل تراکم تاج خروس در چهار سطح (0، 2، 8 و 16 بوته در متر مربع) و تراکم سورگوم در سه سطح (10، 15 و 30 بوته در متر مربع) بود. نتایج نشان داد که تراکم تاج خروس اثر معنی داری (p < 0.01) بر بیوماس و عملکرد اقتصادی سورگوم داشت و با افزایش تراکم تاج خروس بیوماس و عملکرد اقتصادی سورگوم کاهش نشان داد. بالاترین کاهش عملکرد بیوماس و دانه سورگوم در تراکم 16 بوته در متر مربع تاج خروس مشاهده شد. با افزایش تراکم در واحد سطح رقابت بین گونه ای شدت یافت که منجر به کاهش بیوماس سورگوم شد. تراکم سورگوم اثر معنی داری بر رقابت سورگوم و تاج خروس داشت و افزایش تراکم سورگوم، توان رقابتی سورگوم را افزایش و موجب کاهش خسارت ناشی از تاج خروس شد. افزایش تراکم سورگوم همچنین رقابت درون گونه ای تاج خروس را کاهش داد.
سورگوم دانه ای,تاج خروس,رقابت درون و بین گونه ای,مدل واکنش
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110362.html
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110362_6604c7b84c234c7f5871aafe7b4657f2.pdf
موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر
به زراعی نهال و بذر
2008-6946
25
1
2009
04
21
اثر پایه و مقادیر مختلف آبیاری بر عملکرد و کیفیت میوه سیب رقم گلدن دلیشز
51
62
FA
قاسم
حسنی
ghasem46@yahoo.com
امیر
نورجو
مهشید
هناره
10.22092/sppj.2017.110363
این آزمایش با هدف بررسی اثر پایه های رویشی سیب و مقادیر مختلف آبیاری بر میزان رشد، باردهی و کیفیت میوه سیب رقم گلدن دلیشز، به صورت اسپلیت بلوک و در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سال های 1380 تا 1384 اجرا شد. پایه های رویشی سیب شامل MM111، M26 و MM106 و مقادیر مختلف آبیاری شامل %100، %75 و %50 بر اساس تبخیر از طشتک تبخیر بود. نتایج تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثر پایه بر صفاتی نظیر رشد رویشی سالیانه در سطح آماری %5 معنی دار بود. اثر مقدار آب آبیاری بر روی صفاتی نظیر مواد جامد محلول (TSS) و وزن میوه در سطح احتمال %5 و بر میزان رشد رویشی سالیانه در سطح %1 معنی دار بود. بیشترین میزان TSS مربوط به تیمار %50 نیاز آبی، بالاترین میزان رشد رویشی در تیمار %100 و بیشترین وزن میوه به میزان 165.13 گرم از تیمار %100 حاصل شد. اثر متقابل پایه در مقدار آب آبیاری بر صفاتی نظیر سفتی بافت میوه، عملکرد میوه در درخت و در هکتار معنی دار بود، به طوری که بالاترین میزان سفتی بافت میوه روی پایه M26 و در تیمار %100 نیاز آبی به دست آمد. بیشترین عملکرد میوه در درخت و در هکتار روی پایه M26 در تیمار %100 نیاز آبی به دست آمد. کارآیی مصرف آب در تمام تیمارها با کاهش مصرف آب و اعمال کم آبیاری افزایش نشان داد و در پایه MM111 با اعمال %50 کم آبیاری، بیشترین بود. تیمار پایه M26 در 75% نیاز آبی از نظر کارایی مصرف آب و صفات کمی و کیفی میوه برتر از تیمارهای دیگر بود.
سیب,پایه رویشی,کم آبیاری,کارایی مصرف آب,کمیت و کیفیت میوه
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110363.html
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110363_704488d0937c902c6ed2a2a8157ac536.pdf
موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر
به زراعی نهال و بذر
2008-6946
25
1
2009
04
21
تاثیر بسترهای کشت مختلف در رشد گیاه گلدانی دراسنا (.Dracaena marginata Ait) و پافیلی (.Beaucarnea recurvata Lem)
63
77
FA
محمدنقی
پاداشت دهکایی
padasht45@yahoo.com
مهران
غلامی
10.22092/sppj.2017.110364
دراسنا یا درخت اژدهای ماداگاسکار (Dracaena marginata Ait.) و پافیلی یا لیندا (Beaucarnea recurvata Lem.) از گیاهان مهم گلدانی برگ زینتی در ایران و جهان هستند. بسترهای مناسب مهم ترین نهاده برای پرورش گیاهان گلدانی است. به منظور کاربرد ضایعات کشاورزی یا صنعتی و ارزیابی تاثیر آن بر رشد گیاه گلدانی دراسنا و پافیلی آزمایشی با 11 تیمار در چهار تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که بسترهای حاوی 50 درصد پوست درخت و 50 درصد ضایعات چای، 50 یا 80 درصد ضایعات چای و 50 یا 20 درصد پرلیت (به ترتیب) و 67 درصد خاکبرگ +33 درصد ضایعات چای (بستر تولید کنندگان) بیشترین اثر را در تعداد برگ تولید شده و افزایش ارتفاع گیاه یا قطر غده دراسنا و پافیلی داشتند. بسترهای حاوی 80 درصد پوست درخت و 20 درصد کمپوست شهری و 80 درصد ضایعات چای و 20 درصد پوست برنج بر تعداد برگ تولید شده و افزایش قطر غده گیاه پافیلی تاثیر خوبی را نشان دادند. نتایج این بررسی نشان داد که کمپوست شهری با درصد حجمی کم می تواند برای پرورش گیاهان گلدانی متحمل به هدایت الکتریکی تقریبا بالا (5mS/cm) استفاده شود. دراسنا و پافیلی در بسترهای مناسب، تهیه شده از ضایعات کشاورزی یا صنعتی در این آزمایش، رشد مطلوب تری از بسترهای تجارتی به ترتیب حاوی 50 یا 80 درصد پیت+50 دردص یا 20 درصد پرلیت داشتند.
دراسنا,پافیلی,کمپوست,پوست درخت,ضایعات چای,پوست برنج,کمپوست شهری,پیت
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110364.html
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110364_8e946f857b3a049366830c4f4db1092d.pdf
موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر
به زراعی نهال و بذر
2008-6946
25
1
2009
04
21
اثر زمان کاشت و سطوح مختلف نیتروژن بر خصوصیات کمی و کیفی کتان روغنی (.Linum usitatissimum L)
79
91
FA
محمدمهدی
رحیمی
قربان
نورمحمدی
امیر
آینه بند
عیسی
افشار
غلام رضا
معاف پوریان
10.22092/sppj.2017.110365
به منظور بررسی اثر زمان کاشت و سطوح مختلف نیتروژن بر خصوصیان کمی وکیفی کتان روغنی، آزمایشی به صورت کرت خرد شده در قالب بلوک های کاملا تصادفی، در چهار تکرار و در طی دو سال زراعی 85-1384 و 86-1385 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی یاسوج اجرا شد. پنج زمان کاشت طوری انتخاب شدند که در آن زمان ها، دمای خاک در عمق دو سانتی متری به ترتیب 4، 6، 10، 8 و 12 درجه سانتی گراد بود (به ترتیب مصادف با بیستم اسفند، اول فرروردین، دهم فروردین، بیستم فروردین و اول اردیبهشت) در کرت های اصلی منظور شدند. در کرت های فرعی چهار سطح کود شامل شاهد (بدون کود)، 50، 100 و 150 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار از منبع اوره قرار داده شدند که %50 به آن هنگام کاشت و 50% به صورت سرک مصرف شد. نتایج تجزیه مرکب دو ساله داده های آزمایش نشان داد که با تاخیر در کاشت، ارتفاع گیاه، تعداد شاخه فرعی، تعداد میوه، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، شاخص سطح برگ، ماده خشک، سرعت رشد محصول و درصد روغن به طور معنی داری کاهش یافت. مصرف 100 کیلو گرم در هکتار نیتروژن خالص بر ارتفاع گیاه، تعداد شاخه فرعی، تعداد میوه، عملکرد دانه، شاخص سطح برگ، ماده خشک و سرعت رشد محصول افزایش معنی داری داشت. تاریخ کاشت اول با 1801.12 کیلو گرم در هکتار بیشترین و تاریخ کاشت پنجم با 760.48 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد دانه را تولید کرد. بیشترین و کمترین میزان عملکرد دانه در تیمارهای 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص و شاهد به ترتیب 1895.22 و 1351.87 کیلوگرم در هکتار بود. بیشترین میزان روغن (34.6 درصد) در تاریخ کاشت اول به دست آمد. تاریخ کاشت اول با 52.38 درصد بیشترین و تاریخ کاشت پنجم با 50.58 درصد کمترین اسید چرب لینولنیک را تولید کرد. تاریخ کاشت بر اسیدهای چرب اولئیک و لینولئیک اثر معنی داری نداشت. بیشترین مقدار اسید چرب لینولنیک (52.64 درصد) و اسید چرب لینولئیک (15.36 درصد) با مصرف 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص و بیشترین مقدار اسید اولئیک (20.59 درصد) بدون مصرف کود نیتروژن به دست آمد.
کتان روغنی,تاریخ کاشت,نیتروژن,عملکرد,اجزای عملکرد,اسید چرب
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110365.html
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110365_33318746ebb7be360b9bbccd4b026359.pdf
موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر
به زراعی نهال و بذر
2008-6946
25
1
2009
04
21
اثر پایه و رقم در تکثیر گردو (.Juglans regia L) با استفاده از پیوند هیپوکوتیل
93
101
FA
اصغر
سلیمانی
soleimani1362@gmail.com
ولی
ربیعی
داراب
حسنی
محمداسماعیل
امیری
10.22092/sppj.2017.110366
این آزمایش در سال 1386 با هدف بررسی اثر پایه و رقم در میزان گیرایی پیوند گردو با استفاده از پیوند هیپوکوتیل انجام شد. برای انجام آزمایش، بذرهای حاصل از گرده افشانی آزاد رقم Serr و ژنوتیپ Z63 پس از استراتیفه شدن، در گلدان کاشته شده و در گلخانه با دمای 25oC نگهداری شدند. سه ماه پس از شروع رشد دانهال ها، پیوندک دو رقم Hartley و Chandler و دو ژنوتیپ Z63 و Z30 با روش پیوند هیپوکوتیل (سبز) بر روی آنها پیوند شد. نهال های پیوندی به مدت یک ماه در گلخانه با دمای 26oC و رطوبت نسبی 95-90 درصد نگهداری شدند. صفات مرفولوژیکی پایه ها، و درصد گیرایی پیوند در ترکیب های مختلف اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که دانهال های رقم Serr از نظر قدرت رشد اختلاف معنی داری با دانهال های ژنوتیپ Z63 دارند. گیرایی پیوند ارقام بر روی پایه Serr (با میانگین گیرایی 65.8%) بیشتر از گیرایی آن ها بر روی پایه Z63 (با میانگین گیرایی 46.7%) بود. درصد گیرایی ارقام مختلف نیز تفاوت معنی داری را با یکدیگر نشان داد، به طوری که رقم Chandler با درصد گیرایی 80% حداکثر و ژنوتیپ Z30 با 36.7% حداقل درصد گیرایی را داشتند. اثر متقابل نوع پایه در رقم نیز معنی دار بود به نحوی که برای تمامی ارقام (جز Z63) پایه serr نتایج بهتری را نشان داد.
گردو,دانهال,پایه,رقم پیوندک,گیرایی پیوند
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110366.html
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110366_eb0a44ab6117f28cd834104e780f8c88.pdf
موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر
به زراعی نهال و بذر
2008-6946
25
1
2009
04
21
اثر تغذیه برگی عناصر غذایی بر تشکیل میوه و خصوصیات کمی و کیفی انگور کشمشی
103
115
FA
حامد
دولتی بانه
ah_dolati@yahoo.com
مهدی
طاهری
10.22092/sppj.2017.110367
به منظور بررسی اثر محلول پاشی عناصر نیتروژن، بور و روی بر درصد تشکیل میوه و برخی خصوصیات کمی و کیفی انگور کشمشی سفید، آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل با پایه بلوک های کامل تصادفی در سال های 1380 و 1381 در تاکستان های اطراف ارومیه انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه غلظت اوره (0، 5 و 10 در هزار) و دو غلظت از کودهای اسید بوریک و سولفات روی (0 و 1.5 در هزار) بودند که در زمان یک هفته قبل از بازشدن کامل گل ها تشکیل میوه ها محلول پاشی شدند. در دوره آزمایش درصد تشکیل میوه و خصوصیات کمی و کیفی میوه اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که اثر تیمارهای محلول پاشی بر درصد تشکیل میوه در سطح احتمال 1% معنی دار بود. بیشترین درصد تشکیل میوه در تیمارهای حاوی عنصر روی و کمترین درصد در شاهد و تیمارهایی وجود داشت که در آن ها عناصر بور یا اوره تنها و یا در ترکیب با هم به کار رفته بودند. نتایج تجزیه برگی هم نشان داد که تیمارهای حاوی روی، محلول پاشی باعث افزایش غلظت عنصر روی در برگ ها تا تا 68.1 پی پی ام شد اما محلول پاشی نیتروژن و بور تاثیر افزایشی چندان مشخصی بر مقدار آن ها در برگ ها نداشت. محلول پاشی عناصر در سال اول تاثیری بر شاخص های کیفی میوه نداشتند اما در سال دوم محلول پاشی روی به تنهایی و یا در ترکیب با (اوره در هزار) باعث افزایش وزن خوشه شد. در مجموع، محلول پاشی بوته های انگور رقم کشمشی سفید با عناصر نیتروژن، بور و روی به ترتیب با غلظت های 5، 1.5 و 1.5 در هزار، تاثیر مثبتی بر درصد تشکیل میوه داشت و نقش عنصر روی بیشتر از بقیه عناصر بود.
انگور,نیتروژن,بور,روی,محلول پاشی,تشکیل میوه
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110367.html
https://sppj.areeo.ac.ir/article_110367_9f508da72e67eb8fe274d1893019addb.pdf